Mijn opa, de Front National stemmer20

Mijn grootvader heet Jean-Patrick maar iedereen noemt hem Jean-Pat. Hij woont in een dorp van 100 inwoners op een half uur van Angers. Er wonen vooral ouderen en boeren.

Geboren in een gezin van zeven kinderen - vijf broers en twee zussen - verliet hij school op 16-jarige leeftijd,
hij werd gedwongen om te werken om het gezin te onderhouden. Hij werkte in een fabriek en verliet het ouderlijk huis toen hij 21 werd. Vervolgens runde hij een restaurant met mijn oma in Verdun, waar hij de kok was. Na een aantal jaren verkochten ze het restaurant om op het rustige platteland te gaan wonen.

Jean-Patrick is nu 59 jaar oud. Hij werkt in de zuiveltransport. ’s Nachts reist hij het platteland af met zijn tankwagen om melk in te verzamelen van boeren in het gebied. Hij is een vermoeide man. Hij heeft een knie-operatie gehad. Hij wil, zoals hij zelf zegt, van het leven te genieten voordat hij sterft. Hij heeft nooit geprobeerd om van het systeem te profiteren dat is de reden waarom hij nooit in de ziektewet heeft gezeten of een werkloosheidsuitkering heeft gehad. Rusten, tuinieren, vissen - meer heeft hij niet nodig om gelukkig te zijn.

Mijn grootvader is bezorgd over de vele hervormingen van het pensioenstelsel, die hem onzeker maken. "Elke week krijg ik te horen dat het pensioenstelsel zal worden veranderd", zei hij tegen me, "Ik heb het vaak berekend, en ik moet nog een jaar voordat ik kan stoppen met werken. - behalve dat ik dat niet zeker weet, omdat de situatie verandert."

Soms praten we over politiek, net als iedereen. Ik ken zijn mening. Hij stemt Front National om redenen die sommigen legitiem vinden, en anderen niet. Ik kan begrijpen dat hij tot dit besluit is gekomen, hoewel ik het niet met hem eens ben. Hij wil alleen maar zijn ongenoegen uiten tegen een samenleving waar hij zijn hele leven aan heeft bijgedragen, maar die omgekeerd niets voor hem doet.

Dit is allemaal niet van invloed op onze relatie. Toen ik dit verhaal maakte, heb ik dat niet met het kritisch oog van een journalist gedaan. In plaats daarvan zocht ik naar beelden die iets zeiden over zijn dagelijks leven. Als ik hem opzoek, besteden we veel tijd samen. We delen een gemeenschappelijke passie voor fotografie.

Mijn grootvader is waarschijnlijk enigszins verbitterd. Wie is dat niet na 59 jaar? Maar hij is iemand die ik liefheb, en die mij bekende van slechts één ding spijt te hebben. "Ik wou dat ik langer had gestudeerd. Ik was graag meubelmaker geweest, met hout werken“, vertelde hij me eens.