Eli Evers met zijn dochter Adina

Eli Evers met zijn dochter Adina. Eli draagt dankzij de eroev sinds de kinderen er zijn voorwerpen op sjabbat, zoals een luiers, snoep, en boeken. Achtergrond van de serie: In en om Amsterdam loopt een grens die bijna niemand kent maar die je nooit meer vergeet als je er eenmaal van gehoord hebt: de âeroevâ. Om te beschrijven wat die grens inhoudt, moeten we eerst een uitstapje maken naar de sjabbat, de rustdag voor Joden die duurt van vrijdag- tot zaterdagavond. Op die dag worden Joden geacht bij het verlaten van hun priväomein alles thuis te laten. Dat betekent: geen medicijnen op zak, geen cadeautjes, zelfs de baby kan niet mee op de arm â" wat allemaal tamelijk ingrijpend kan zijn in het dagelijkse leven. Binnen veel steden in de wereld hebben Joodse gemeenschappen daarom de handen ineengeslagen en hun priväomeinen aan elkaar gekoppeld. In die domeinen mogen dus wel bezittingen worden gedragen. De omheining om al dat gezamenlijke privâezit, dát wordt de eroev genoemd. Steden als Antwerpen, Chicago en Melbourne hebben er bijvoorbeeld een, maar sinds 2008 is er ook een eroev in Amsterdam. Het is de enige in Nederland. Doordat de joodse gemeenschap op symbolische wijze bijna alle grond in Amsterdam en Amstelveen heeft gepacht, is die eroev aanzienlijk: zoân 75 km.
Voor het hele project zie: www.enhetwaterwaseenmuur.nl (gemaakt door Richard Bank). Gemaakt in het kader van de Foto-opdracht 2017 van het Stadsarchief Amsterdam