Koffiehuis Mokum38

Tekst Martin Bril: Het koffiehuis is van alle tijden. Het sterft weliswaar uit, maar dat geldt ook voor de snackbar, het bruine café, het kruispunt en het wegrestaurant.
Nederland verandert.
Het koffiehuis is een mannenwereld bij uitstek. Het is de pleisterplek van arbeiders, bouwvakkers, marktkooplieden en werkelozen die de aansluiting met de gewone wereld niet willen missen. Het is plek van verhalen, solidariteit, verveling en gekanker.
Het is een plek van uitsmijters, broodjes ros, ¹s winters erwtensoep en de rest van het jaar tomatensoep, zware shag en koffie die niet lekker is en daarom door iedereen met vette melk en suiker wordt gedronken.
Het koffiehuis heeft altijd ramen waardoor je naar binnen, en naar buiten, kunt kijken. Het is geen gesloten wereld, zoals het café, het is ook geen oord waarin je vlucht voor de wereld en de barre feiten van het leven, het is een plek die één is met de werkelijkheid en al die barre feiten. Er wordt in het koffiehuis niet gedroomd. Het koffiehuis is dan ook vroeg open, voor dag en dauw, en vroeg dicht, voor het donker is. Het is een plaats voor nuchterheid en laconieke, harde grappen.
Het koffiehuis is Spartaans ingericht. Er staan houten tafels en eenvoudige stoelen. Aan de muur hangen wat oude reclames of foto¹s waar niemand naar kijkt. De toonbank is een vitrine vol hammen, koude eieren, pakken melk, worsten, kazen in plastic. In de vensterbanken staan planten die te weinig water krijgen, en de krant die rondgaat is De Telegraaf.